การเต้นรำพื้นเมือง
การเต้นรำพื้นเมือง
หมายถึง การแสดงที่เกิดขึ้นตามท้องถิ่นและตามพื้นที่ต่างๆ ของแต่ละประเทศ
ที่นิยมเล่นกันแพร่หลายตลอดมาทุกยุคทุกสมัย เป็นการเล่นที่ไม่ยากนัก
มักจะเล่นเป็นหมู่ ใครๆก็สามารถเข้าร่วมเล่นได้ โดยอาจมีการพัฒนา
ดัดแปลงมาจากการละเล่นพื้นเมืองของท้องถิ่นนั้นๆ
- การแสดงพื้นเมือง เป็นมรดกทางวัฒนธรรมอันล้ำค่า
ที่บรรพบุรุษได้สั่งสม สร้างสรรค์ และสืบทอดไว้
- การแสดงพื้นเมือง
เป็นการแสดงเพื่อก่อให้เกิดความสนุกสนานเพลิดเพลิน และความบันเทิงในรูปแบบต่างๆ
ซึ่งจะมีลักษณะแตกต่างกันตามสภาพภูมิประเทศ สังคม วัฒนธรรม แต่ละท้องถิ่น
ประวัติการเต้นรำพื้นเมือง
ความต้องการของมนุษย์ที่สำคัญยิ่งอย่างหนึ่งรองจากปัจจัยสี่
คือ อาหาร ที่อยู่อาศัย เครื่องนุ่งห่มและยารักษาโรค ตั้งแต่สมัยโบราณมาแล้วนั้นคือ
ความต้องการเกี่ยวกับความสนุกสนานรื่นเริง ดังเห็นได้ว่าชนแต่ละชาติแต่ละเผ่ามักจะใช้วิธีการแสดงออกเพื่อความสนุกสนานรื่นเริงสำหรับชนเผ่าของตนเองตั้งแต่สมัยดึกดำบรรพ์มาแล้วทั้งสิ้น
วิธีการแสดงออกเพื่อความสนุกสนานที่สำคัญอย่างหนึ่งและมักจะปฏิบัติอยู่เสมอโดยทั่วไปนั้นคือ
การแสดงออกด้วยการเต้นรำหรือร้องรำทำเพลงนั้นเอง การแสดงออกด้วยการร้องรำทำเพลงหรือเต้นรำเพื่อความสนุกสนานรื่นเริงอาจจะเป็นการแสดงออกถึงความรู้สึกหรืออารมณ์ที่เป็นไปด้วยความสนุกสนานรื่นเริงอย่างแท้จริง
การแสดงออกด้วยการร้องรำทำเพลงด้วยความสนุกสนานนี้แต่ละชนชาติแต่ละเผ่าจะมีวิธีการแสดงออกที่เป็นลักษณะเฉพาะ
ของตนเอง ทั้งนี้อาจจะมาจากอิทธิพลของสภาพแวดล้อม ชีวิตการเป็นอยู่ ขนบธรรมเนียมประเพณีนิยม
ตลอดจนความเชื่อโชคลางต่างๆ และอาจจะเป็นจากสาเหตุนี้เองที่ทำให้การร้องรำทำเพลงของแต่ละชนชาติซึ่งมีมาตั้งแต่สมัยโบราณนั้นกลายมาเป็นศิลปะประจำชาติของแต่ละชาติไปดังที่เป็นอยู่ในปัจจุบันนี้
การลีลาศเป็นกิจกรรมการบันเทิงที่ถือกำเนิดจากความต้องการของการร้องรำทำเพลงเพื่อแสดงออกซึ่งความสนุกสนาน
รื่นเริงอย่างหนึ่ง ซึ่งมีขึ้นในยุโรปประมาณศตวรรษที่ 15 และในสมัยต่อมาการลีลาศแบบนี้ก็พัฒนาขึ้นมาเรื่อยๆ
เป็นแบบและจังหวะต่างๆ เช่น วอลซ์ แทงโก้ บีกินและอื่นๆ จนเป็นที่นิยมอย่างแพร่หลายในปัจจุบัน
การลีลาศนอกจากเป็นกิจกรรมการบันเทิงที่สนองความต้องการของร่างกายและจิตใจและเพื่อความสนุกสนานรื่นเริงในโอกาสพบปะสังสรรค์กันได้เป็นอย่างดีแล้ว
ยังถือว่าเป็นศิลปะการเคลื่อนไหวของส่วนต่างๆ ของร่างกายที่มีลีลาเต็มไปด้วยความสง่างามตามความรู้สึกของอารมณ์ที่เกิดขึ้นจากดนตรีในขณะที่ลีลาศนั้นอย่างยิ่งอีกด้วย
การเต้นรำพื้นเมืองบางครั้งถูกนำไปใช้ในการเต้นรำของความสำคัญทางประวัติศาสตร์ในวัฒนธรรมของยุโรปในช่วงก่อนศตวรรษที่
20 และแพร่หลายตลอดมาทุกยุคทุกสมัย
ซึ่งเป็นการแสดงศิลปะของชาวบ้านที่มีรูปแบบการแสดงง่าย
ๆ นิยมเล่นกันในหมู่ประชาชนแต่ละท้องถิ่น เพื่อความรื่นเริงในฤดูเทศกาลต่าง ๆ ไม่ได้ยึดถือเป็นอาชีพหรือเล่นเพื่อหารายได้
การแสดงพื้นเมืองจะมีลักษณะการแต่งกาย การร้อง การรำ การเต้น และเครื่องดนตรี เป็นเอกลักษณ์เฉพาะของท้องถิ่นนั้น
ๆ สะท้อนถึงวิถีชีวิต ความเป็นอยู่ การประกอบอาชีพ วัฒนธรรม และ ขนบธรรมเนียมประเพณี
เป็นการเล่นที่ไม่ยากนัก มักจะเล่นเป็นหมู่ ใครๆก็สามารถเข้าร่วมเล่นได้ ถ้าได้รับการฝึกเพียงนิดหน่อย
เช่น รำวง เต้นรำอินเดียนแดง สำหรับในบางวัฒนธรรมจะใช้
คำว่า“Traditional dance” หรือ
“Ethnic dance” เพื่อสื่อ ความหมายว่าการเต้นรำพื้นบ้านแม้ว่าคำที่หลังอาจครอบคลุมศิลปะการฟ้อนรำพิธี
ถึงแม้จะมีจำนวน ของศิลปะการเต้นที่ทันสมัย เช่น การเต้นฮิปฮอปที่มีวิวัฒนาการตามธรรมชาติมี
แต่คำว่า" Folk dance "โดยทั่วไปจะไม่นำไปใช้กับการเต้นเหล่านั้นโดย ที่เราจะใช้คำว่า"Street
dance”แทน คำ ว่า" Folk dance "สงวนไว้สำหรับการเต้นรำที่มีในระดับที่มีนัยสำคัญ
ผูกพันตามประเพณีและมาในเวลาที่แตกต่างอยู่ระหว่างการเต้นรำของ"พื้นบ้าน ทั่วไป"และเต้นของ"สังคมชั้นสูง"
ไม่ได้ทุกชาติพันธุ์ที่มีศิลปะ
Folk dance
ตัวอย่างเช่นพิธีกรรมศิลปะการฟ้อนรำหรือเต้นของพิธีกรรมจะไม่ได้รับการพิจารณาให้เป็นศิลปะการฟ้อนรำพื้นบ้าน
พิธีกรรมเต้นรำมักจะเรียกว่า" Ritual dance "ตามจุดประสงค์ของการเต้น
ตัวอย่างการเต้นรำพื้นบ้านในทวีปยุโรป
1. Polonez (Polish)
·
clogging
·
English country dance
·
Irish dance
·
Maypole dance
·
Morris dance
http://www.youtube.com/watch?v=RZjLATAUwao
·
Welsh Morris Dance
·
Nordic polska dance
·
Ball de bastons
·
square dance
ตัวอย่างการเต้นรำพื้นบ้านในทวีปเอเชีย
·
Attan
·
Azerbaijani dances
·
Kurdish dance
·
Assyrian folk dance
·
Georgian Folk Dances
·
Bhangra
·
Ghoomar
·
Ghumura Dance
·
Israeli folk dance
สำหรับการเต้นรำพื้นเมืองของประเทศไทยมักเป็นการเต้นรำที่มีเรื่องราวเกี่ยวข้องกับชีวิตประจำวันของคนไทยในสมัยนั้นๆ เช่น การเซิ้งบั้งไฟ เพื่อขอฝนในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ
การเต้นกำรำเคียว ที่เป็นการแสดงที่สะท้อนให้เห็นถึงอาชีพของคนไทยในสมัยก่อนที่มักเกี่ยวข้องกับเกษตรกรรม
การทำนาเกี่ยวข้าว
ตัวอย่างการเต้นรำพื้นเมืองของไทย
การแบ่งประเภทของการแสดงพื้นเมืองของไทย โดยทั่วไปจะแบ่งตามส่วนภูมิภาค
ดังนี้
1. การแสดงพื้นเมืองของภาคเหนือ
เป็นลักษณะศิลปะที่มีการผสมผสานกันระหว่างชนพื้นเมืองชาติต่างๆ
ไม่ว่าจะเป็นไทยล้านนา ไทยเงี้ยว ไทยใหญ่ เงี้ยว รวมถึงพวกพม่า
-
ฟ้อนเทียน
เป็นการฟ้อนแบบดั้งเดิมเช่นเดียวกับฟ้อนเล็บ แต่จะฟ้อนเวลากลางคืน
2. การแสดงพื้นเมืองของภาคกลาง
เป็นการแสดงพื้นเมืองที่สื่อให้เห็นการประกอบอาชีพ
-
รำกลองยาว
-
เต้นกำรำเคียว
เป็นการแสดงพื้นเมืองของจังหวัดนครสวรรค์ นิยมเล่นกันตามท้องนา ผู้แสดงทั้งชายและหญิงถือเคียวมือหนึ่งถือถือรวงข้าว
ร้องเกี้ยวพาราสีกันอย่างสนุกสนาน
3. การแสดงพื้นเมืองของอีสาน
4. การแสดงพื้นเมืองของใต้
จังหวะที่เร่งเร้า กระฉับกระเฉง
ผิดจากภาคอื่นๆ และเน้นจังหวะมากกว่าท่วงทำนอง โดยมีลักษณะที่เด่นชัดของเครื่องดนตรีประเภทตีให้จังหวะเป็นสำคัญ
-
โนรา
เป็นการแสดงแบบโบราณที่มีมาช้านาน นิยมแสดงเพื่อความเป็นสิริมงคล
-
ตารีกีปัส
เป็นการรำพัด ซึ่งเกิดจากการผสมผสานกับการแสดงของมาเลเซียในเพลงชื่อบัวกาน่า วงดนตรีพื้นบ้านผสมสากล
แสดงได้สองแบบคือชาย-หญิง และหญิงล้วน
อ้างอิง